Onzekerheid

Wil ik dit wel schrijven?
Wil ik mijn eerste blogpost er wel zo uit laten zien?
Wil ik wel een blog?
Wil ik eigenlijk wel 'nu pas' of 'nu nog' een blog beginnen?
Zou ik de enige zijn die mijn blog zal bekijken?
Wat wil ik hier nou weer 'als eerste bericht/blogpost' neerzetten?

Oké.
Ik stop.
Ik stop niet nu al met deze blog hoor haha.
Ik stop met al die vragen stellen aan mezelf, want het heeft geen nut, gaat me niet helpen en ik wilde dit 'voor mijn plezier' doen. Het interesseert me eigenlijk niet zoveel als er niemand kijkt naar mijn blog of als er niemand is die het leuk vind. Het is gewoon voor mezelf, voor mij, om zelf even dingen kwijt te raken door een paar zinnen te plaatsen op een random stukje internet.

Ik wil graag iets kwijt over onzekerheid.
Ik ga je niet vertellen dat als je rond dezelfde leeftijd bent als mij ( ik ben 14 jaar), je onzekerheid en twijfels komen doordat je in de puberteit zit en je hormonen dan door je lijf gieren en dat het bij de leeftijd hoort. Want mensen, kinderen wat heb ik daar een hekel aan als iemand dat zegt. Oké ja het klopt ik heb het nu toch verteld, maar dit is niet hetgene wat ik 'kwijt wilde'.

Waar ben ik onzeker over?
Hier komt de waslijst hoor.
- mijn uiterlijk

• mijn haarkleur (gingeroranje)
• mijn mond (mijn mondhoek loopt een beetje schuin naar boven)
• mijn voeten (mijn linkervoet is één maat groter dan mijn rechter voet, links 38/39 en recht 37/38)
• mijn bovenbenen en buik (zoals ik al gezegd heb, heb ik de ziekte anorexia nervosa, ik ga hier nu niet teveel op in, maar ik ga hier zeker nog een keer meer over schrijven)
• mijn handen (ik heb 'mannelijke/brede handen', dezelfde als mijn opa, maar dan nog zonder rimpels haha)
• mijn vingers/nagels (ik ben een nagelbijter...)
• mijn borsten ( 'en heel het vrouwelijk-worden', dit heeft ook met de anorexia te maken)
• mijn huidskleur (ik krijg héél snel een rood hoofd)
• mijn oogkleur (ik vind zelf dat ik niet echt een specifieke oogkkleur heb, zelf noem ik het altijd kotskleur-groen-achtig, ik vind zelf dat het niet echt een kleur is die als 'kleur' gezien wordt, volg je me nog??)

- mijn toekomst (of dat ik wel werk kan vinden, of dat ik wel een huis kan betalen, of dat ik wel voor mezelf kan zorgen anorexia, of dat ik wel een vriend krijg, of dat ik wel kinderen kan krijgen of dat ik wel 'alles eruit haal wat erin zit', of dat ik geen spijt zal gaan krijgen over de dingen die ik nu doe)

- 'of ik alles wel goed genoeg doe' (ik ben erg perfectionistisch)

- school (of dat ik dit jaar wel zal overgaan, of dat ik wel hard genoeg werk, of dat ik wel genoeg geleerd heb ja, weer perfectionistisch dus, of dat ik wel ga slagen op VWO ik zit nu in 3 VWO)

- mijn ouders (of dat ik ze met niet teveel problemen opzadel doordat ik ziek ben, omdat ik bang ben om ze te verliezen sterven)

- mijn gedrag 

• leuk genoeg zijn
• grappig genoeg zijn
• of dat mensen mij raar vinden
• of dat mensen denken dat ik 'het meisje met anorexia ben' en niet gewoon Silke
• of dat mensen mij niet raar aankijken door de anorexia
• of dat ik wel slim genoeg ben
• of dat ik de anorexia wel kan overwinnen, ik ben heel erg bang dat het nooit 'helemaal weg' gaat

- wat mensen wat mij vinden en denken (in het 'algemeen')

Ik vertel mijn onzekerheden niet zodat ik wil dat jullie mij zielig gaan vinden of dat jullie mij een aansteller vinden. Ik uit ze hier om te laten zien dat het niet erg is. Ik vind het moeilijk om hierover te praten duh, ik ben er onzeker over, maar waarom is het zo moeilijk? 

Je hoeft (moet) je geen uitslover of 'eigendunkerig persoon' voelen als jij minder onzekerheden hebt als dat ik heb en je hoeft je ook niet minderwaardig of 'nog suffer' te voelen doordat jij over meer dingen onzeker bent. 

Ik ben niet perfect en jullie ook niet, maar dat wil niet zeggen dat je, omdat je jezelf niet goed genoeg vind je 'liever een ander wilt zijn', iedereen is goed zoals diegene is weer zo'n uitspraak waar ik een hekel aan heb, (het voelt voor mij dan echt  zo van 'ik kan net zo goed ook dingen stelen , want ja ik blijf toch gewoon goed zoals ik ben', altijd als iemand zoiets tegen me zegt voel ik me hierdoor niet gehoord ofzo, gewoon het gevoel dat ik 'maar gewoon moet accepteren dat ik zo ben' en 'dat het normaal is om dat te denken' en 'dat ik me daar niets van moet aantrekken'. Ja, ik snap heus wel dat als je jezelf accepteert en je niets van anderen aantrekt dat je dat sterker maakt en dat je daar gelukkiger van wordt. Ik weet alleen niet hoe ik dat moet doen.

Waar ben jij onzeker over??

Hobbels♥,

Silke